Stel je voor: besneeuwde bergtoppen naast een helblauwe oceaan én een grillig groen schiereiland met kliffen om het zicht te vervolmaken. Kaikoura it is! Ons laatste hoogtepunt in NZ.
Een unieke plek! De steile bergen lijken hier door te lopen tot in de Stille Oceaan, want onder het water bevindt zich een spectaculaire canyon. De zeebodem gaat loodrecht van 500 m naar 1.200 m diepte en dat vlakbij de kust. Zo bestaan er slechts vijf op de wereld. Maar wat deze plek echt uniek maakt, is dat hier twee zeestromingen samenkomen, kortom seafoodheaven voor… walvissen! Zo van die grote potvissen tot wel 19 m lang. Dat moeten we gezien hebben!
Met de boot gaan we niet, want bij het inschepen krijg je twee seasick-pilletjes mee. We gaan met Wings over Whales, een vlucht van een half uurtje met een klein vliegtuigje. Op zo’n 500 m hoogte boven de oceaan hangen en 95% kans om een Sperm Whale (potvis) te spotten. Geen zeeziek gevoel voor ons deze keer, ha!
Voor we het goed en wel beseffen, hangen we boven de oceaan, we zien duidelijk een breuklijn in het water waar het diepteverschil is. Nu is het uitkijken naar een potvis. Toch niet zo evident als gedacht. We cirkelen zo’n 20 min (Potver, wij gaan bij die 5 % zijn), 30 min (Potver, hoeveel cirkeltjes hebben we nu al gemaakt? Mijn maag cirkelt precies mee), 40 min (Potver, in de ene hand een gevuld kotszakje en in de andere mijn camera… en net dan heb je daar die potvis, potver!).
Ons hoogtepunt werd met twee gevulde kotszakjes (bij Dany was het ook van datte) en een hele middag misselijkheid een dieptepunt. Ada en Otto hadden uiteraard geen last. Kortom, springlevende kindjes terwijl je zelf een beetje aan het doodgaan bent. Aaargh! Volgende keer kijken we gewoon naar National Geographic, mooiere beelden vanuit de comfy sofa. Burps!
Later op de dag dan toch nog kunnen genieten van het schiereiland. De camper met het poepke naar de zee geparkeerd, met zicht op zee, rotsjes én een handvol zeehonden. Ook nog twee mooie wandelingen gemaakt, eentje langs de kustlijn en eentje bovenop de kustlijn. Wanneer we terugwandelen naar de parking struikelen we bijna over een zeehond die zich midden op het wandelpad heeft geïnstalleerd. Super!
